Ek het twee weke gelede geskryf oor Lizzie van Zyl, die Boeredogtertjie wat in Mei 1901 in ’n Bloemfonteinse konsentrasiekamp aan verhongering gesterf het op die ouderdom van sewe jaar.
Haar geval het die aandag getrek omdat ’n foto van haar uitgeteerde liggaam kort voor haar dood geneem is.
Die gedagte aan ’n kind wat alleen sterf terwyl haar vader op kommando is en vir die vryheid van sy mense veg, maak allerlei emosies gaande. Ek wil beweer dat as jy ’n Afrikaner is, hierdie emosies selfs meer intens is. As jy lank genoeg na haar foto kyk, sal jy weet wat ek bedoel.
