Klip en kleur bring rus en vrede op Barrydale

Foto’s Francois Oberholster

Die helderblou tuinhek sit so half astrant tussen pragtige handgestapelde klipmure by Terry de Vries se huis op Barrydale. Die klip is pure Karoo, maar die kobaltblou hek herinner aan Mexiko.

Terry, ’n oudjoernalis en jare lange Stellenbosser, woon sedert Junie 2018 op Barrydale. Sy is ’n bondel energie, maar terselfdertyd ook die ene rustigheid. Hoewel sy ’n B.Sc.-landbougraad het, is sy deesdae ’n transformasie-fasiliteerder en bied sy jogaklasse, labirintstappe en meditatiewe stilwordsessies aan by haar plek, Kamala Retreat House.

In 1996, toe Terry reeds twee jaar klas gegee het by Maties se joernalistiek-departement, het haar reismiere erg begin kriewel. Die jaar voor haar seun, Josua (nou 29, ’n filmmaker), graad R toe is, het sy haar tasse gepak en Noord-Amerika gaan plat reis in ’n GMC-bussie.

Hulle reis van nege maande het by Nieu-Mexiko gaan draai, waar Santa Fé haar voete onder haar uitgeslaan het. “Daai hele omgewing het my herinner aan die Karoo: die plantegroei, die droë aarde, die klippe, die heuwels. Daar het ek my liefde vir blou in al sy skakerings gekry. Turkoois, kobaltblou. En dít saam met die grondkleur van die moddersteenhuise in die ‘adobe’-styl.”

Maar daar was nog ’n keerpunt op dié reis – ’n labirint in Rhinebeck, New York, waar Terry joga gaan studeer het. “Ek het gesien hoe dit Josua se gemoed van ’n befoeterde vyfjarige verander na ’n gelukkige, laggende kind. Ek het dadelik begin navorsing doen oor labirinte en hoekom mense dit stap.”

Terry was dol oor die kombuis se rooi kaste en hul latte-rugkante, wat die vorige eienaar ingebou het. Haar liefde vir kook en eksperimenteer kom van haar ma, Renée, wat as rektorsvrou gereeld gaste moes onthaal. Op die sweefrakke staan breekware wat die verhale vertel van familie, verre reise en spesiale vriende.

Terry herleef haar reis deur Nieu-Mexiko in skakerings van haar gunstelingkleure, blou en magenta. Die mat het die fondament vir die vrolike palet gelê en daarna het die geel stoel – Terry se heel eerste kopie vir die sitkamer – gevolg. Skildery bo kaggel deur Johann Slee; mat van The Persian Carpet; mosterdgeel stoel van Mr Price Home; blou stoel van @home; ottomans gestoffeer deur Supreme Upholstery

Die rooi voordeur is een van die min kleure wat Terry nie verander het nadat sy die huis gekoop het nie. Die stoep kyk suid en spog met ’n nuwe sinkdak. Die vloer is eers met ’n waterbasisverf geverf, en toe met deurskynende Duram Showfloor Polyurethane Floor Paint verseël nadat die fel son die vorige emaljeverf laat afdop het.

‘Ek hoort hier’

Terug op Stellenbosch het Terry die plaaslike munisipaliteit oorreed om mense wat tot gemeenskapsdiens gevonnis is, in haar sorg ’n labirint te laat bou om hul ure só af te werk. Ná ’n paar besoeke aan dr. Peter Fraser en sy labirint net buite Barrydale, en ’n kursus by die labirintkenner dr. Lauren Artress, het sy labirintstappe en -werksessies begin aanbied. En toe stap sy haarself in 2016, soos sy self sê, “uit my mooie blou huis op Stellenbosch”.

“Ek en my vriendin, die kunstenaar Regine Kröger, het 2 000 km van Frankfurt, Duitsland, na Rome gestap. Die drie maande met net ’n rugsak was so bevrydend! Ek het nie ’n idee gehad waarnatoe ek volgende wil gaan nie; ek het net geweet ek moet uit Stellenbosch kom.”

In 2018 hoor sy toevallig “die huis met die joga-ateljee” op Barrydale is in die mark. “Ek ry op met die grondpad, berg toe. Dit is die laaste huis aan die regterkant, teenaan die berg. Die verruklike leiklipmure lei my na binne. Toe ek op die groot Karoo-stoep staan, weet ek al: Dis my volgende huis!

“Ek stap by die pienkrooi voordeur in. En als wat ek sien, bevestig my gevoel. Dis my kleure, my styl. Ek hoort hier. Hierdie huis het vir my gewag.

“Toe ek wegry, bel ek my oudste sus, Lize van Dyk van Somerset-Wes. Sy begin lag toe ek ‘Barrydale’ sê. Ons pa, wyle Mike de Vries, oudrektor van Maties, het hier grootgeword. En Lize sê: ‘Ek het nog altyd gewonder watter een van ons drie susters gaan na ons wortels terugkeer.’”

Die koop is in April 2018 deur. “Ek het op die wintersonstilstand, 21 Junie 2018, ingetrek. Die huis was perfek net soos dit was.”

Mosaïekteëls van Douglas Jones; staalwerkvlak en -wasbak deur Solo Stainless Steel

Die rooi kandelaber kom uit Terry se eerste huis in Johannesburg.

Terry teken, verf en pak graag mandalas, soos dié een van kristalle op haar stoep. “Dit vorm soms deel van my retreat, en dan interpreteer ek die mandalas wat mense gepak het.”

Die wastafel is nommerpas vir die Frida Kahlo-tema van die tuinkamer. Terry “bruikleen” dit by haar oudste suster Lize se seun, Dirk van Dyk. “Dirk se oupagrootjie, Hans Linde, het dit self gemaak.

Seisoene van stilte

Ná haar staptog van 2 000 km na Rome het Terry baie besittings weggegee, meubels inkluis. “Ek het aanvaar ek skaal heeltemal af, maar die lewe het ander planne met my gehad. Toe ek hier intrek, was dit fantasties, want die huis was ’n leë doek waarop ek na hartelus kon skilder.”

Opknapwerk was beperk tot ’n nuwe voorkoms vir die badkamer in die oopplan-slaapkamer op die boonste verdieping, ’n sinkdak vir die stoep wat voorheen oop was en strukturele herstelwerk aan ’n lekkende dak en stoep. Tot Terry se konsternasie het dit ’n allemintige twee jaar geneem.

Noudat daardie stof letterlik gaan lê het, is Terry dolgelukkig. “Hier op Barrydale het ek leer lief raak vir die winter,” vertel sy. “Die sneeu op die berge. Die koue wat jou neus tref. Ek kan kaggelvuur maak. Ek kan lekker winterbredies kook met rissies en kerrie. Ek kan steeds op my stoep sit met ’n kombers. Ek kan saans buite in die vuurput vuur maak en na die helder sterre kyk.

“Die tussenin-seisoene het hul eie bekoring. In die herfs en lente lê Barrydale toegevou onder die mis en kan ek net die bergtoppe sien. Ek swem heeljaar in die bergpoele in Tradouwpas. Koud, maar ontsettend verfrissend.”

En die heel lekkerste van net hier wees?

“Die stilte. Tyd wat stilstaan. Wonderlike nuwe vriende. Daar is ’n tasbare gevoel van vrede in my huis en op my erf. As mense hier instap, raak hulle rustig en voel hulle gemaklik. Ek glo dis wat my ook dadelik laat besef het hier wil ek bly.”

Die slaapkamer is die ene rustigheid. “Jy hoor die gekabbel van die water in die voortjies. Jy hoor die voëlgesang. Jy maak jou oë oop en sien die mooi vrolike geel muur oorkant,” vertel Terry. Die mat kom uit Turkye. “As ek in Turkye is, koop ek matte. Ek los eerder klere agter en pak matte in my koffer.” Deken van Poetry

Die heining is spesiaal laer gemaak sodat ’n mens in die bad kan lê en na die berg en sterre kan kyk. Die outydse wastafel (Josua se baba-wastafel) en “vierkantstoel”, soos Terry die ou staatsdiensstoele noem, was veilingkopies. Skildery en foto van skildery deur Regine Kröger

Die badkamer op die boonste vlak is opgeknap in Terry se gunsteling-kobaltblou. Mosaïekteëls van Langeberg Teëls

Terry het reg deur die tuin mure van Barrydale-leiklip laat bou om verskillende vlakke te skep. Met haar eerste verjaardag in dié huis het sy die labirint van pienk rooskwarts saam met vriendinne gepak. “Die engel vlieg al ’n lang pad saam met my, en oral waar ek kom, tel ek klippe op.” Engel deur Xolile Williams van Montebello Design Centre